Ik fietste (door het donker en de regen) naar mijn werk en passeerde een niet nader te benoemen assurantiekantoor (wat is dat eigenlijk?). Ik zag een ongezellige ruimte met lege tafeltjes en stoeltjes en een groot koffiezetapparaat. Voor dat koffiezetapparaat stond een rij van - ik lieg niet - vijf meneren. Vijf meneren in pak, met een jas over de arm en een koffer in de hand. Ze keken stuurs voor zich uit, snakkend naar een koffieshot en zich afvragend of het leven eigenlijk wel zin heeft. Ze leken hun collega's niet eens te zien, laat staan te kennen.
Nu is het natuurlijk ook zielig om op 22 december te werken en om 8.00 uur 's morgens ben ik ook niet erg spraakzaam. Maar in kostuum zwijgzaam op je koffie wachten gaat mij echt te ver. Ik wens deze meneren prettige kerstdagen en heel spoedig een andere baan.