Lente me, zomer me

Taal is zeg maar echt mijn ding. Ik kan oneindig genieten van mooie zinsconstructies, spelletjes met woorden, lieve alliteraties, verrassende rijm en verbeeldende klanken. Mooie taal in combinatie met mooie kunst (zie www.plint.nl) of mooie taal in combinatie met mooie muziek maakt me echter nog veel blijer.

Gisteravond keek ik het programma De Beste Singer Songwriter Van Nederland terug. Maaike Ouboter deed daar precies wat ik prachtig vind: mooie taal in combinatie met mooie muziek vertolken. Kippenvel!

De tekst deed me denken aan de mooie woorden van Toon Hermans:

Lente me, zomer me

September me en winter me

Want ik heb je onophoudelijk lief

Morgen me, middag me

Avond me en nacht me

Met andere woorden

Blijf bij me, alsjeblieft

Maatje XL

I am your parent
you are my child
I am your quiet place
you are my wild 

Maryann K. Cusimano

Als je trouwt met de liefste lief op aarde, denk je dat je hart vol is. Alleen wij samen. Vol is vol. 

Maar dan komt het moment dat je er achter komt dat er een minimensje in je groeit. Formaat rijstkorrel, maar het vult je hele hart. Je hart dat zo vol leek, blijkt ineens groot genoeg voor drie. 

Naar mate de tijd vordert en naar mate het minimensje groeit, groeit je hart. Van maat M naar maat L. Want zoveel liefde, dat past niet in een maatje M. 

En stiekem denk je dat je hart op z'n grootst is. Want het voelt al zo zwaar en zo groot en zo geweldig...

Maar dan komt het moment dat je erachter komt dat er nog een minimensje in je groeit. Rijstkorrel twee dient zich aan en het hart dat zo groot, zo zwaar en zo geweldig leek, blijkt ineens groot genoeg voor vier.

Welkom, wonder nummer twee!

Eén jaar!

Een jaar geleden... (2)

Een jaar geleden had ik op dit moment heus geen tijd om te bloggen. Ik kan je verzekeren: de taartenbakstress en slingerophanggevechten van nu zijn peanuts vergeleken bij m'n werpactiviteiten toen. Maar daar zullen we het niet over hebben. Jij en ik niet, bedoel ik. Want ik en mezelf hebben het er wel over. De hele avond al. Het schijnt erbij te horen. Een soort van postnatale verwerking. Ik roep wel als het voorbij is.

Een jaar geleden... (1)

Een jaar geleden besloten mijn lief en ik rond dit tijdstip naar Ede te gaan om ijs te eten op een willekeurig terras. Ik was precies een week 'over tijd' en begon het wachten (en vooral: mijn buik) zat te worden. Toen we thuis kwamen, maakte ik lasagne. Om op te eten als we terug kwamen van de verloskundige. Maar we kwamen niet terug: we moesten naar het ziekenhuis. We aten heel gauw iets bij de Mc Donalds en waren genoodzaakt de ongetwijfeld overheerlijke lasagne alleen achter te laten in de stille oven.

Nu twijfel ik al de hele morgen. Zal ik vanmiddag lasagne maken of moeten we maar meteen richting de Mc Donalds rijden?

Moederdag

Toen ik de keuken binnenkwam, grijnsde ze haar twee tanden bloot. Ze hield een pakje in de lucht. Voor mij. Ik bewonderde de bedel die er in zat; zij vond vooral de strik op het pakje erg mooi. We aten warme croissantjes en crackers met aardbeien. We vierden Moederdag. Voor het eerst met z'n drieën. Hoera!

Zo lief

Bijna één