Christelijke Opvoeding

Noa, bij het zien van een plaatje waarop Jezus aan het kruis staat afgebeeld: 

"Heere Jezus op de molen!"

We beginnen gewoon weer bij les 1 vanavond.

Verlof

Over minder dan twee weken word ik weer op mijn werk verwacht. Een maand geleden moest ik er nog niet aan dénken om weer aan de slag te gaan, maar ik begin er steeds meer zin in te krijgen. O, ik vermaak me nog prima hoor. Ik geniet van mijn meiden en verveel me niet, in tegendeel. Maar ik zie er stiekem toch wel weer naar uit om even 'doei' te zeggen tegen mijn huis en de dagelijkse sleur gang van zaken.

Een paar maanden verlof is dus precies lang genoeg. Ik ben weer fit, mijn lieve dochter begint een ritme te krijgen en mijn hoofd heeft weer zin om bezig te zijn met andere zaken dan strijken, wandelen, wassen, dweilen, Duplo-torens bouwen, soppen, flessen geven, stofzuigen, boekjes lezen en luiers verschonen.

Maar hoe zit dat met het vaderschapsverlof? Is dat ook 'precies lang genoeg'? Nou, nee. Nederlandse mannen hebben gemiddeld twee dagen vrij na de geboorte van een kind. Twee dagen! Ter vergelijking: in IJsland ligt dat aantal op 90, in Duitsland op 60 en in Finland op 24. Nederlandse mannen komen er dus bijzonder bekaaid af.

Ik pleit voor een vaderschapsverlof van tenminste twee maanden. En niet alleen omdat ze dat verdienen na die weerzinwekkende, traumatische bevalling en die vreselijke, ellenlange zwangerschap vol gezeur, gekots en geklaag. Nee, er zijn nog veel meer voordelen van een lang vaderschapsverlof. Een betere band met de kinderen, een betere verdeling in het huishouden, slimmere kinderen, een beter huwelijk en een langer leven. Lees zelf maar.

En haar moeder, dat ben ik

Sifra zit te kijken

Zomaar, midden op de dag

Naar alle mooie dingen 

die ze eerder nog niet zag

In de vijvers van haar ogen 

Ligt de toekomst voor haar klaar 

Maar ze kan er nog niet bij 

Dus kijkt ze maar 

O, de onschuld vormgegeven 

In die schitterende blik

Blijf je maar verwonderen

Ieder ogenblik

Sifra zit te lachen 

Zomaar, dwars door me heen

En ik heb weer eens geen idee 

waar ik nou heen verdween

Ergens verloren in haar ogen 

Ergens verdronken in haar ik 

Ze is de mooiste van de wereld 

En haar moeder, dat ben ik

(Naar 'Ezra' van Acda & De Munnik)

En haar moeder, dat ben ik

Lentekind

Moeilijk

Noa vindt het tegenwoordig moeilijk als een vriendje of vriendinnetje met haar speelgoed speelt. Zodra ze ziet dat iemand er met haar pop vandoor is, komt ze naar me toe rennen. "Mamaaa! Moeilijk! Moeilijk!". Ook zelf haar veterschoenen uit doen, klodders appelstroop op haar broek en achteruit de trap op lopen vindt ze erg "moeilijk". 

Maar kind, het wordt nog zoveel moeilijker. Straks krijg je te maken met afwijzingen, ruzie, pijn, verleidingen en wie weet wel met oorlog, vervolging en verlies. 

Als ik daar aan denk, krijg ik de neiging om mijn lieve meisjes in een doosje te doen. Ver weg van alles wat moeilijk is. Maar het heeft geen zin. Ik heb ze zelf op deze wereld gezet. Eigen schuld, dikke bult. Een moeder is gedoemd haar kroost hoe langer hoe meer los te laten. 

Het enige wat ik kan doen is hopen en bidden dat het goed gaat buiten het doosje. En dat het voor hen niet veel moeilijker wordt dan klodders appelstroop op hun broek.