Maar kind, het wordt nog zoveel moeilijker. Straks krijg je te maken met afwijzingen, ruzie, pijn, verleidingen en wie weet wel met oorlog, vervolging en verlies.
Als ik daar aan denk, krijg ik de neiging om mijn lieve meisjes in een doosje te doen. Ver weg van alles wat moeilijk is. Maar het heeft geen zin. Ik heb ze zelf op deze wereld gezet. Eigen schuld, dikke bult. Een moeder is gedoemd haar kroost hoe langer hoe meer los te laten.
Het enige wat ik kan doen is hopen en bidden dat het goed gaat buiten het doosje. En dat het voor hen niet veel moeilijker wordt dan klodders appelstroop op hun broek.
