25 december 2016

Kerstleegte

Mag ik even zeuren? Wat een treurniswekkend festijn is kerstfeest aan het worden. Elk jaar wordt het een beetje erger. Net als bij Halloween en Valentijnsdag moet het ieder jaar grootser, gekker en Amerikaanser. We vervelen ons, balen van de ellende op de wereld en proberen er derhalve iets "leuks" van te maken.

Instagram en de Allerhande laten je geloven dat een zesgangenmenu, een baby in kersttrui en een versierde badkamer met kerstboom de normaalste zaak van de wereld zijn. Om ons ego te strelen, maken we wat geld over voor held Tijn (o nee, voor kinderen met longontsteking). We juichen gezellig voor wat dj's en BN'ers die zichzelf met groot genoegen in de etalage zetten. Tussendoor delen we nog even een foto van onze gelakte nagels op Facebook. Zo, wat zijn we weer goed bezig. En wat zijn we hier in Nederland toch lief voor elkaar! Jezus? O, dat was die baby die ons leerde om jezelf op te offeren voor andere mensen. Mooi verhaal. Liefde. Vrede. Hoop. Mag ik nu weer verder eten?

Nou, eigenlijk niet. Ik wil je uitnodigen vandaag eens de tijd te nemen om even in de bijbel te lezen. Lees eens het volgende: "Hij Die de gestalte van God had, hield Zijn gelijkheid aan God niet vast, maar deed er afstand van. Hij nam de gestalte aan van een slaaf en werd gelijk aan een mens. En als mens verschenen, heeft Hij Zich vernederd en werd Hij gehoorzaam tot in de dood, de dood aan het kruis."

Ik wens je een kerst toe vol van Jezus!





19 december 2016

Twee klontjes graag

Vanmorgen toog ik met kleuter en peuter naar het ziekenhuis. Autorijden door een drukke stad op maandagmorgen staat in mijn top tien van dingen die ik stom vind. Gelukkig staat wandelen door een ziekenhuis in mijn top tien van dingen die ik leuk vind. De meiden konden het ook wel waarderen. "Er zijn hier echt veel zieke mensen!" vond Noa. "Allemaal meneren met zieke benen," concludeerde Sifra. Haar benen deden het zo goed dat ze bijna een oude mevrouw omver reed en rakelings langs een kerstboom met duizend ballen sjeesde. Een loopfiets in een ziekenhuis scheelt gesjouw, maar kost hartkloppingen.

Toen we geduldig in de wachtkamer zaten te wachten op de dermatoloog, kwam er een koffiemevrouw in blauw koffiepakje vragen of we koffie wilden. Nee, dank u. Gelukkig kwam ze niet voor niets: de andere negen mensen wilden wél wat drinken. Een paar thee en een paar koffie. Maar ze wilden meer. Alle negen mensen wilden suiker in hun drinken. Vier van de negen wilden zelfs twéé klontjes in hun koffie!

En nu vraag ik me dus al de hele dag af of er een verband bestaat tussen huidziekten en suikerconsumptie. Bestaan er huidziekten waardoor je veel zin in suiker krijgt, of krijg je van veel suiker huidproblemen? Of drinken mensen uit Utrecht gewoon überhaupt graag suiker? Fascinerend vraagstuk. Ik ga eens googelen.