Een poes of een kind

Er zijn van die mensen die een poes of een hond in huis fijner vinden dan een volwassen medemens. Ze zeggen dingen als "een dier houdt onvoorwaardelijk van je" en "een dier veroordeelt je tenminste nooit". Maar wat je als je geen zin in zo'n dier (laat staan z'n haren en poep en gedoe) hebt? Wat moet je dan?

Een kind is dé oplossing. Een kind houdt namelijk óók onvoorwaardelijk van je. Hoe raar ik er ook uit zie 's morgens: ik word altijd met groot enthousiasme onthaald. En dat komt heus niet alleen omdat ik degene ben die hun ontbijt klaar maak. Ze zoenen me plat, hoe vals ik ook zing of hoe sacherijnig ik ook ben. Ik ben gewoon hun moeder en dus ben ik de liefste. Wat wil een mens nog meer?

Ja, ouders-van-pubers, ik weet wat u wilt zeggen. Iets met "dat blijft niet altijd zo" of "wacht maar tot ze ouder zijn". Ik maak me daar echter helemaal geen zorgen over. Ik krijg namelijk steevast te horen als ik zeg dat Dochter I haar bord leeg moet eten: "Nee, ik hoef niet te groeien". Altijd zo lief en klein, is dat niet fijn?

Zinnigs

Mijn goede voornemen om in 2015 meer te bloggen, heb ik de afgelopen twee weken een beetje links laten liggen. Hoewel, 'meer' is natuurlijk relatief. De tweede helft van vorig jaar schreef ik in totaal één hele blog. Twee blogs in twee weken is dus al een grote vooruitgang.

Ik had echter vaker willen schrijven. Vorige week begon ik zelfs al een paar keer weifelend op mijn toetsenbord te rammen. Maar op de één of andere manier kwam ik er niet echt uit. Ik probeerde wat zinnigs te zeggen over alle weerzinwekkende narigheid in Parijs, vrijheid van meningsuiting, kwetsen en onrecht, maar kwam steeds weer tot de conclusie dat zwijgen wellicht het verstandigst is.

En toch ga ik er nu wat over zeggen. Ik las vanmorgen namelijk het volgende:

"Wees allen eensgezind, vol medeleven.
Heb de broeders lief, wees barmhartig en vriendelijk.
Vergeld geen kwaad met kwaad of laster met laster, maar zegen daarentegen.
Omdat u weet dat u daartoe geroepen bent, opdat u zegen zult beërven.
Want wie het leven wil liefhebben en goede dagen zien,
die moet zijn tong weerhouden van het kwaad en zijn lippen van het spreken van bedrog.
Die moet zich afkeren van het kwaad en het goede doen.
Die moet vrede zoeken en die najagen."
(1 Petrus 3)

Beter kan ik het niet zeggen. Wees beschaafd en kwets je naasten niet onder het mom van 'vrijheid van meningsuiting'. Maar vergeld vooral ook geen kwaad met kwaad. Zoek de vrede, amen.

PS: Lezen! Is zinnig.

 

Dag 2014, hoi 2015!

Vannacht werd het in één klap 2015. Ik mag dat wel, zo'n jaarwisseling. Dankbaar en vol weemoed terugkijken en met veel zin en frisse moed de toekomst in kijken.

Ik barst van de goede voornemens. Ik wil verhuizen, meer gaan naaien, gaan sporten, weer Instagrammen, minder uitgeven en vooral, lieve kijkbuiskinderen, ik wil weer gaan bloggen!

Ik ben het een beetje verleerd. Mijn welgemeende excuses. Ik beloof dat ik mezelf weer vaker achter de pc zal hijsen om het één en ander van me af te schrijven. Want uiteindelijk vind ik dat erg leuk, dat mag u best weten.

Laat ons dan in 't duister held're lichtjes zijn.

Jij in jouw klein hoekje en ik in 't mijn.