Het Meisje dat eten Niet Belangrijk vond

Er was eens een Mevrouw die van Lekker Eten hield. Ze snoepte van chocoladegebakjes, smulde van gebakken aardappeltjes en likte haar vingers af bij vers fruit met slagroom.

Er was eens een Meneer die eten Niet Belangrijk vond. Hij vergat vaak te eten en at het liefst elke dag hetzelfde: één boterham met hagelslag en een bord met kale macaroni.

De Mevrouw die van Lekker Eten hield, begon van de Meneer die eten Niet Belangrijk vond te houden. De Meneer die eten Niet Belangrijk vond, begon de Mevrouw die van Lekker Eten hield steeds belangrijker te vinden. De Mevrouw die van Lekker Eten hield en de Meneer die eten Niet Belangrijk vond trouwden en leefden nog heel lang en erg gelukkig.

Na een tijdje moest de Mevrouw die van Lekker Eten hield iets van haar opslagruimte afstaan aan een lief klein Meisje. De Mevrouw die van Lekker Eten hield, vond dat niet erg. Het was maar voor negen maanden en bovendien was het Meisje zo lief, dat ze er desnoods elke dag slechts één boterham met hagelslag en een bord kale macaroni voor wilde eten.

De Mevrouw die van Lekker Eten hield, zei: "Ik ben benieuwd of het Meisje ook zo van Lekker Eten houdt!". De Meneer die eten Niet Belangrijk vond, zei: "We zullen zien."

Het Meisje werd geboren. De Mevrouw die van Lekker Eten hield, hield ongelofelijk van het Meisje en de Meneer die eten Niet Belangrijk vond, vond het Meisje ongelofelijk belangrijk. Het Meisje liet direct zien meer op de Meneer die eten Niet Belangrijk vond te lijken, dan op de Mevrouw die van Lekker Eten hield. Ze weigerde te eten en vond slapen veel belangrijker.

Toen het Meisje zes maanden oud was, mocht ze sperziebonen eten. En worteltjes en peren en broccoli. Maar het Meisje liet weer zien niet van Lekker Eten te houden en eten Niet Belangrijk te vinden. Ze hield haar mond heel eigenwijs stijf dicht.

Wat heb je nou aan sperziebonen? Lachen is veel leuker. En ze leefde nog lang en gelukkig.

Het liefje verhalfjaart

Vandaag verhalfjaart het liefste meisje ter wereld. Een prachtige gebeurtenis. Wel een beetje jammer dat wij er pas net aan dachten. Tussen het overgeven, bedden verschonen en hapjes beschuit eten door.

Als je één wordt, hebben we geen buikgriep, lieverd. Ik beloof het.

Als je veertig bent

Als je veertig bent, kijk je met weemoed en jaloezie naar 16-jarigen. Zij hebben nog een leven voor zich.
Als je veertig bent, ben je vergeten wat vroeger je dromen waren. Gelukkig maar, want je bent toch te oud om ze uit te laten komen.
Als je veertig bent, kijk je naar vallende herfstbladeren en denk je: "Hoeveelste keer is het ook al weer dat ik dit natuurfenomeen meemaak?"
Als je veertig bent, sta je in een schoenenwinkel en koop je de schoenen die het lekkerst zitten. Je hebt namelijk geen idee meer wat er in de mode is en je man ziet toch niet of je iets nieuws aan hebt.
Als je veertig bent, kijk je 's middags in de spiegel en denk je: "Had ik me vanmorgen nou opgemaakt of niet?"
Als je veertig bent, heb je 'de avond van je leven' als je uitbundig hebt gelachen.
Als je veertig bent, schrijf je boven een brief het jaartal van het jaar ervoor. "O, is het alweer 2034?"

Ooit word ik veertig.

Hebberig

Ik word vreselijk hebberig van winkelen. Mooie truien, dikke gebreide sjaals, mooie vazen, stoere schoenen, prachtige bloemen, leren tassen en oude kasten: ik wil alles hebben. En omdat ik niet alles kan kopen, moet ik kiezen. En omdat ik niet kan kiezen, word ik gefrustreerd. Stiekem ben ik tijdens het winkelen altijd een beetje verdrietig dat ik niet ontzettend rijk ben. Slecht hè?

Er zijn twee oplossingen:

1) Ik ga nooit meer winkelen. 

2) Ik zorg dat ik ontzettend rijk word.

PS: Oplossing 1 is geen optie.

Kinderboekenliefde

Zolang ik mij kan herinneren ben ik een groot fan van kinderboeken. Ik denk dat het begon met het boek Teunis van Toon Tellegen. Mijn broer, destijds schoolmeester-in-opleiding, ontdekte het boek en las het op een warme zomeravond voor, terwijl we met een grote groep andere pubers rond het kampvuur op de camping zaten. Ik kocht meer boeken van Toon Tellegen en genoot van zijn manier van vertellen en zijn kijk op de wereld. Van Toon Tellegen ging ik naar boeken van Annie M.G. Schmidt en langzamerhand ontdekte ik een groot deel van de kinderboekenwereld.

Omdat ik nu een dochter heb en niet kan wachten tot het moment dat ik haar voor kan lezen (zonder dat ze het boek afpakt en in haar mond stopt), ben ik verwoed bezig mijn kinderboekenverzameling uit te breiden. Vooral boeken die mijn moeder mij altijd voorlas, wil ik allemaal hebben. Niet alleen omdat ze mooie herinneringen oproepen, maar ook omdat mijn moeder een neus had (en heeft) voor goede kinderboeken.

Zo hoop ik ooit mijn blok-boekjes-rij te completiseren. Mooiere kinderboeken bestaan er niet. Ook hoop ik altijd nog een keer Het boek van Jan-Willem (Anne de Vries) tegen te komen in de uitgave waar mijn moeder ons uit voor las. En het boek Waar is mijn hoed? (Marianne Verhaagen). En de boeken van Richard Scarry. En en en en en...

Eenzaam winkelen

Vandaag zou ik met mijn vriendin gaan winkelen, chocola eten, thee drinken en rondstruinen in Deventer. Maar helaas, enge buikgriepvirussen gooiden roet in het eten. Ik twijfelde een hele poos wat ik zou doen: thuis blijven of in mijn eentje gaan winkelen. Ik koos het laatste en hoera, ik ben nog steeds blij met die beslissing.

Ik genoot van mijn busreis langs oranje bossen, bruingekleurde varens en witte boerderijtjes. Ik genoot van het slenteren langs rare mensen, leuke etalages en onweerstaanbare boekenwinkels. Ik genoot van mijn lunch met het winnende Hema-broodje Caroline, versgeperst sap en een restaurant vol observeerbare objecten. Ik genoot van vandaag.

Met onuitsprekelijke dank voor mijn waarde echtgenoot die op wilde passen op het leukste meisje op aarde. Dat is ze, onze dochter. Zonder twijfel.

Zweedse genietingen

Vrijdag togen wij naar toch wel één van de leukste winkels die er bestaan: de IKEA. Niet alleen de enorme showroom met tientallen huiskamers, tientallen keukens en tientallen slaapkamers is genietenswaardig, maar het restaurant is ook om blij van te worden. Overheerlijke chocolademousse verkopen ze er bijvoorbeeld. En wat dacht je van Zweeds butterscotch-gebak? Mijn lief vermaakt zich dan weer prima bij de hotdogtent, en zo geniet ieder zijn eigen Zweedse genietingen.

De IKEA bezoeken en niks kopen is geen optie. Ik kocht dus leuke kussens, mooie kaarsen en nog meer van die dingen die niet per se nodig zijn. Maar wel erg leuk. Want nu is mijn kamer weer winterproof. Laat die koude, donkere avonden maar komen. Alleen de lampjes langs de rand van het huis ontbreken nog...

Mensen kijken

Mensen kijken is verreweg het leukste wat er is. Of nou ja: mensen kijken is een zeer aangename bezigheid. Vele malen aangenamer dan treinen spotten, schilderijen bestuderen en TV kijken als je het mij vraagt.

Ik vind het prachtig dat er zowel mensen zijn met korte blonde stekeltjes als mensen met lange bruine krullen. Ik vind het prachtig dat er zowel mensen zijn met hoge hakken als mensen met lage Allstars. Ik vind het prachtig om te bedenken dat mensen met de lelijkste kleren en de lelijkste kapsels 's morgens tevreden voor de spiegel staan en mompelen: "Zo, ik zie er weer leuk uit vandaag!".

Vanmorgen in de bus beoefende ik mijn hobby weer met groot plezier. Het fijne van met de bus reizen is dat er om de paar minuten mensen in- en uitstappen. Bij elke halte voel ik de net te bedwingen neiging om te roepen: "Wacht even! Rustig instappen, even een minuut blijven staan, een rondje draaien en vervolgens snel gaan zitten, zodat ik het volgende wezen kan bekijken." Want eigenlijk gaat het me allemaal te snel. Hoe kan ik nu in een paar seconden zien wat voor een schoenen er bij de broek zijn uitgezocht, welke lippenstift er op de lippen is gesmeerd, met hoeveel moeite een kapsel in elkaar is gedraaid en welke kleuren er bij elkaar zijn gezocht?!

Gelukkig is er altijd één persoon die ik uitgebreid kan bestuderen. Degene die naast mij zit. Het meisje dat vanmorgen naast me zat, had een donkergroene broek aan met daaronder bruine, leren laarsjes met veters. Ze droeg een zwarte halflange jas met een dikke okergele sjaal. Ze had blond kort haar en een zwarte piercing in haar neus. Als je het mij vraagt, zag ze er leuk uit. Afgezien van die piercing dan.

Maar helaas, de rest van de mensheid zag ik maar half of van de achterkant. En daar ben ik nog steeds verdrietig over. De volgende keer neem ik mijn camera mee en leg ik alle mensen vast.