Dit jaar stelt Sinterklaas mij meer teleur dan ooit. Eigenlijk wordt hij elk jaar iets minder leuk. Toen ik klein was, rende hij nog over de daken met zijn schimmel. Hij luisterde naar mijn liedjes die ik zong voor de kachel en overhandigde het stro uit mijn schoen aan zijn paard. Hij kocht precies de dingen die ik wilde en elke zondagmorgen zat er een leuk cadeautje in mijn schoen. Op Sinterklaasavond werd er op de deur gebonsd en als je hem of zijn Pieten ging zoeken, zag je hen nooit. Sinterklaas was sneller dan het licht. Sinterklaas was geweldig.
Maar hoe ouder hij wordt, hoe minder hij zich voor mij uitslooft. Ik hoor hem nooit meer rennen op ons dak en zelfs als ik liedjes voor hem zing, krijg ik niets in mijn schoen. Tegenwoordig trekken wij maar lootjes en kopen we maar cadeautjes voor elkaar, omdat Sinterklaas het vertikt om een goed gevulde zak voor de deur te zetten.
Luie donder eigenlijk, die Sinterklaas. Wordt het niet eens tijd voor een nieuwe?
