En het is elke keer weer verbazingwekkend om te zien hoeveel mensen er zo'n digitaal dagboek op na houden. En vooral: hoe trouw. Sommigen lijken het als hun Levenstaak te zien om anderen te vermaken met snuisterijen, zelfmaakfrutsels en foto's van appeltaarten. En het meest verbazingwekkende is dat de blogs gelezen worden. Een blog over een bezoek aan de kringloop en een zelfgevouwen kerstster roept bij 278 mensen een reactie op. Bijvoorbeeld.
Nu moet ik zeggen dat sommige blogs ook leuk zijn om te lezen. Zo kwam ik zojuist viaviavia op deze blog. En eerlijk is eerlijk, ik bleef maar scrollen en lezen en bekijken. En niet eens omdat ik eigenlijk een Sinterklaasgedicht moet schrijven en bovendien moet koken. Ik bekeek foto's met gehaakte balletjes en gevouwen sterren en gekleurde vaasjes en gekke poppetjes. En ik dacht: je zou de vrouw achter deze blog maar zijn.
Dingen kunnen haken. Zonder moeite. Zeeën van tijd. Zeeën van ruimte. En zeeën van zin. Zelfs in gepriegel. Haken om de kleuren. En dan weggooien. Of ophangen. Of weggeven.
En je dan niet aan het einde van de dag afvragen of het wel nuttig is wat je die dag zoal gedaan hebt.