Iedere zondagmorgen wordt er in onze kerk een spiegel omhoog gehouden. De wet van God. Maar gistermorgen was ik een spijbelaar. Ik veegde croissantkruimels op en pakte de afwasmachine in, dat soort dingen. Ondertussen luisterde ik - je ontkomt er niet aan met drie kinderen - naar kinderliedjes.
En zowaar, daar waren de spiegeltjes. "Vogels leven vrij en blij - wat doe jij? God de Vader danken zij - wat doe jij?" En even later: "Kijk eens naar de bloemen, zo prachtig stuk voor stuk. Ze spinnen niet, ze weven niet, ze maken zich niet druk."
Ik werd even liefdevol gespiegeld op de zondagmorgen. Worden als een vogel, worden als een bloem. Dat wordt schaven.
