Ingewikkeld of niet, ze konden het wel waarderen. Met z'n tweeën op jacht in het speelgoedwoud. Het dwalen tussen kletsende babypoppen, flikkerende gitaren, gedraaide nepdrollen, keffende robothondjes en levensechte traktoren beviel hen wel. Geduld is een schone zaak.
Noa ontdekte een veel te dure babypop die zelf kon plassen. Sifra vroeg zich vervolgens bij ieder Lego-doosje geïnteresseerd af of het ook zelf kon plassen. Maar toen vond ze een boormachine. Net zo één als papa in de schuur heeft liggen. Einde zoektocht.
Noa weifelde nog wat langer. Zou ze nu voor een Barbie gaan of voor een pop met speen? Plotseling ontwaarde ze een konijn dat echt kon hupsen en snuiven. Dan weet je het wel.
Op de fiets naar huis overdacht Noa hardop het nut van een huisdier. "Ik snap echt niet dat je een echt konijn wilt. Deze poept tenminste niet en hij kan nog bij me in bed ook." Zo is dat. Hij heet trouwens Benie Zwabber. Eventuele naamsveranderende suggesties zijn niet welkom.