Afgelopen maandag was ik acht jaar het liefje van Gerwald.
En hij die van mij. Acht jaar liefde – hoe mooi is dat?
Zo lang bij elkaar zijn heeft iets vreemds. Aan het begin zijn
er nog allerlei dingen spannend, kun je bepaalde eigenschappen of
uiterlijkheden angstvallig verstoppen en ben je nog niet op de hoogte van wat de
ander over een niet al te belangrijke zaak vindt.
Maar na acht jaar is de ander nooit meer eng, heeft
verstoppen geen zin meer en weet je eigenlijk alles al. Dat klinkt misschien
saai, maar dat is het geenszins. Juist het elkaar door en door kennen is het
mooiste wat er is.
En weet je wat zo leuk is? Hij blijft grappig, die man van
mij. Acht jaar lang lach ik al om zijn grappen. En dat is uiteindelijk zo’n beetje het belangrijkste. Dat je elkaar leuk
blijft vinden. Het lukt ons voortreffelijk eigenlijk.