Gelukkig kind,
dat ligt en laat geworden
al 't geen den mensch
zoo driftiglijk beroert
Gelukkig kind,
dat niet en peist op morgen,
dat alles mint
en nijdig niets beloert
Gelukkig kind,
dat elken stap in 't leven
een stap vernaarst
aan 't heilig kinderland!
Gelukkig kind,
'k zou alles alles geven
voor uw geluk, mijn kind,
dat ligt en roert in 't zand!
Guido Gezelle, 1860
Bijna twintig jaar geleden schreef mijn allerliefste moeder bovenstaand gedicht in mijn poëziealbum. Ernaast plakte ze een foto van mij in het zand.
De geschiedenis herhaalt zich.
Of nou ja. Voorlopig moet Noa het even hier mee doen.
Bij gebrek aan een poëziealbum.