Gerwald: "Ik ben aan het eten."
Ik vind het beide leuk. Mijmeren en eten. Van sommige websites ga ik vanzelf mijmeren (en van sommige dingen ga ik vanzelf eten). Zo keek ik net weer eens op deze weblog. En van die foto's, die verhalen en die kinderen ga ik dus mijmeren. Dan haal ik me mijn Droombeeld Voor De Toekomst weer voor de geest - en dat is nogal gedetailleerd.
Ik zie mezelf dan voor me op een grote boerderij. Het is er een beetje rommelig - en dat ik dat dan niet erg vind. Met een paar witte lammetjes en een stuk of wat kinderen. Vijf of zes - en dat ik dat dan niet druk vind. Ze zijn allemaal net zo leuk en vrolijk als Noa en spelen altijd buiten - en dat het dan altijd lekker weer is. Ze hebben rode wangen en prachtig gekleurde mutsjes op. Ik bak elke middag verse koekjes - en dat ik dan nooit dik word. Als Gerwald thuis komt uit zijn werk, staat de boerenkool al op tafel. De kinderen vertellen over kastanjepoppetjes maken en maken heel veel herrie - en dat ik dat alleen maar gezellig vind. Elke avond komen er vrienden over de vloer. We eten bitterballen en gaan laat naar bed - en dat ik dan nooit moe word. Elke zomer gaan we zes weken op vakantie. We trekken rond met een enorme tent, door Italië, Oostenrijk en Frankrijk - en dat we dan nooit arm worden.
Als je er in gelooft, dan gebeurt het toch? Ooit?