Om het einde van de witte wereld in te luiden, rijd ik naar de Bibliotheek. Niet om boeken voor mezelf te halen, maar om Noa lid te maken. Hoe leuk, een Bibliotheekpasje met haar naam er op! Ik neem meteen wat boekjes mee naar huis en droom op de terugweg over later. Later, als we elke woensdagmiddag naar de Bibliotheek gaan om samen uren in boekenkasten en boekenbakken te neuzen. Om uiteindelijk met een paar prachtige prentenboeken naar huis te gaan.
Omdat een Bibliotheekpasje mijn zaterdaggeluk nog niet vervolmaakt, bak ik een overheerlijke appelcarameltaart. Waar ik overigens pas morgen een stukje van kan eten - en dan is hij al op. De volgende keer eet ik hem helemaal in m'n eentje op. Bij wijze van spreken.
