Hoera, maar

Het is vandaag een mooie dag. 

Vanmorgen had G. een laatste gesprek en hoera, hij heeft een baan! 

Wat hebben we een goede God!

Deze kaart hangt al maanden op ons prikbord, 
maar vandaag is hij extra waar.

Altijd als ik mij erg dankbaar voel, voel ik me ook een beetje schuldig. Ik krijg dan 'waar-hebben-we-het-aan-verdiend'- en 'maar-waarom-krijgen-we-zulke-prachtige-dingen'- en 'is-dit-niet-een-beetje-oneerlijk'- gedachten. En dan schieten er huilende moeders, zielige weduwen, hongerige meneren en kermende kinderen door mijn hoofd. 

Is dat erg raar?