Maar als je dan op 17 januari door een troosteloze straat fietst, vol kale bomen, grauwe plassen, koude tegels en dode bladeren en je blijkt hetzelfde te doen en te zijn als eerst, dan besef je dat tegen de tijd en je gewoonten niet te vechten valt. 't Gaat zoals het ging. Goede voornemens ten spijt.
De grauwheid van half januari grijpt je naar de keel. Tot je plotseling een paarse krokus ontwaart, die fier staat te wachten tot meer stille wortels beseffen dat het lente wordt. Hoe dan ook.
